بنام خدا

راوی میگه در روزگار قدیم مرد جوانی اسبی از نژاد اصیل داشت که دوستانش داشتن آن اسب را آرزو می کردن در یکی از روزهای خدا اسبه به جنگل فرارکرد تمامی نزدیکان مرد جوان از این موضوع ناراحت شدن و افسوس جهت از دست دادن آن اسبه ولی مرد جوان عکس العملی ناراحت کننده ایی از خود نشان نمیداد بعد از چند روز اسبه با تعدادی اسب وحشی به مزرعه باز گشت که باعث خوشحالی نزدیکان مرد جوان گردید اما دریغ ازعکس العملی شاد وخوشحال کننده از طرف مرد جوان که همین موضوع باعث تعجب وکنجکاوی نزدیکان صاحب اسبه شده بود.

مرد جوان روزی سوار بر اسب خود در مقابل دیده همگان به سوار کاری مشغول بود که نزدیکان مرد جوان به داشتن آن غبطه می خوردن که ناگهان اسبه رم کرده وصاحبش را به زمین زد و پای صاحبش را به شدت مجروح نمود نظر اطرافیان مرد جوان از داشتن آن اسب عوض شد و عشق داشتن آن اسب به نداشتن چنین اسبی تغییرنمود ولی بازهم از طرف صاحب اسب عکس العمل ناراحت کننده ایی دیده نشد.

بعد از گذشت چند ماه جنگ بزرگی بین ممالک آن زمان در گرفت که حاکمان آن زمان مردهای سالم را به اجباربه جنگ می بردن که برگشت از آن محلکه با خدا بود هم ولایتی های صاحب اسبه آرزوی بودن بجای مرد جوان را آرزو کردن حتی با پای معیوب که از این حکایات ناب میشود چنین درس گرفت که ازهرمنفعت وپیروزی نباید مغروروسرخوش وازهرضررو شکست ناامید ومایوس .

دوستان عزیزهدف ازتمامی ظفر وپیروزی ها و ضرر وشکست ها آزمایش خالق هستی است تا سنجشی باشد برای انسانهای حقیرکه با داشتن ونداشتن چیز یا چیزهایی ویا دارا ویا نداربودن مورد آزمایش الهی قرارمی گیرند. امیدوم که تمامی انسانها ازاین آزمایش های زندگی سربلند بیرون آیند ودر بارگاه الهی جوابگوی حق الله و حق ناس برگردن خود نباشند.

انشا الله