سلام به عزيزان روزه دار مظلوم
دوستان چرا بعد از 10 سال به اينجا رسيديم که چون امروزي که همه چشمها به در اين عدالتخانه دوخته شده بود که شايد کسي چاره انديش دردهاي آنها شود با کمال ناباوري قلبها را شکسته و چشمها را نالان ببينيم ؟
اي کاش متفرق نمي شديم اي کاش فريب هر دوست خنجر به دست را نمي خورديم ، داستان فريب ما از جاي شروع شد که وعده گنج را به ما دادند ( پول به جاي قرارداد)و هر روز بر اين طبل تو خالي کوفتند که همه باورمان شد که حاکمان به فکر ما هستند .
اين حقير بارها گفتم عزيزان شما را بخدا همه با هم فقط و فقط واحد هاي خودمان طبق قرارداد را طلب کنيم که هم قانونيست و هم امکانات آن مهياست با هم به لجاجت نپردازيم که تو واحد داري ما نداريم والله مي شد تمامي تعين واحد شدها در يک اتحاد بايستند و بگويند نزديک واحدهايمان نمي شويم تا آنکه واحدهاي همه حاضر شود ما را با وعده پول فريب دادند و اين شد که امروز بايد گداي اصل پولمان را بکنيم سه سال صبر کرديم که چنين دهن کجي به تمامي اعضا بکنند در اين سه سال اگر مي ساختند و ما مي خواستيم بسازند آيا اينجا بوديم ؟ نمي دانم مي توانيم يا ديگر دير شده ؟ بهرام . م